Η Καλαμάτα σήμερα... Περπατώντας κανείς στην Καλαμάτα, διαπιστώνει τη ζωντάνια της σύγχρονης πόλης, αλλά και το πλήθος των μνημείων της μακραίωνης ιστορίας της. Με ορμητήριο τη Μεσσηνιακή πρωτεύουσα, μπορείτε να επισκεφθείτε ενδιαφέροντες προορισμούς της ευρύτερης περιοχής, με πλούσια φυσική ομορφιά, καθώς και πλήθος ιστορικών κι αρχαιολογικών τόπων. O επισκέπτης της πόλης δεν πρέπει να παραλείψει να επισκεφθεί την Πλατεία 23ης Μαρτίου με το ιστορικό εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων απ’ όπου ξεκίνησε η επανάσταση του 1821, αλλά και να περιδιαβεί τον κεντρικότερο δρόμο της Καλαμάτας, την οδό Αριστομένους όπου μπορεί να θαυμάσει τη κεντρική πλατεία που είναι μια από τις μεγαλύτερες πλατείες της Ελληνικής περιφέρειας. Εκεί επίσης θα συναντήσει ένα υπέροχο νεοκλασικό κτήριο, παλιό αρχοντικό, όπου στεγάζεται το Δημαρχείο Καλαμάτας, ενώ λίγο πιο κάτω βρίσκεται το Πνευματικό κέντρο της Καλαμάτας. Συνεχίζουμε όμως την Αριστομένους η οποία τελειώνει στο σημείο που ξεκινά το ωραιότατο πάρκο του ΟΣΕ με πολύ πράσινο και πολύ δροσιά το καλοκαίρι. Στο πάρκο αυτό μπορεί κανείς να συναντήσει παλιά πραγματικά βαγόνια και ατμομηχανές που είναι μια ακόμη ομορφιά του πάρκου. Επίσης, μπορεί ο επισκέπτης να συναντήσει μικρούς πράσινους λοφίσκους και μικρές λίμνες με πάπιες και σιντριβάνια. 

Το λιμάνι και η παραλία της Καλαμάτας Το λιμάνι αποτέλεσε πηγή ζωής για την Καλαμάτα. Ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος της μεγάλης εμπορικής ανάπτυξης και της οικιστικής επέκτασής της από το κάστρο έως την παραλία. Ως τις αρχές του 19ου αι., βέβαια, η παραλία ήταν ερημική, γεμάτη τέλματα, λίμνες και άναρχη βλάστηση. Ο πρώτος οικισμός (δυτική παραλία), η Ανάληψη, χρονολογείται στα προεπαναστατικά χρόνια και διαμορφώθηκε από αποθήκες, μαγαζιά κ.ά. Εκεί βρίσκονταν επίσης το Τελωνείο (Ντουάνα), που έδωσε στην περιοχή την ονομασία «Παλιά Ντουάνα», και πολλά βυρσοδεψεία (εξ ου και η ονομασία «Ταμπάκικα»). Οι θαλάσσιες μεταφορές γίνονταν το καλοκαίρι με βάρκες και μαούνες, ενώ το χειμώνα μέσω του φυσικού όρμου του Αλμυρού. 
Το 1860, ιδρύθηκε στην ανατολική πλευρά της παραλίας ένας νέος συνοικισμός, οι «Νέαι Καλάμαι». Εκεί μεταφέρθηκε το Τελωνείο, στη θέση όπου απολήγει σήμερα η οδός Φαρών, και για το λόγο αυτόν η περιοχή ονομάστηκε «Νέα Ντουάνα». Ο θεμέλιος λίθος του λιμανιού τέθηκε το 1882 ενώ την περίοδο εκείνη κατασκευάστηκαν δύο οδοί Παραλίας-Καλαμών, οι σημερινές Αριστομένους και Φαρών, καθώς και η σιδηροδρομική γραμμή Καλαμάτας-Παραλίας (αρχές 20ού αι.). Κεντρική θέση στο λιμάνι κατέχει η πλατεία Τελωνείου, στην οποία δεσπόζει το κτηριακό σύμπλεγμα Τελωνείο-Λιμεναρχείο. Πρόκειται για ένα συγκρότημα διώροφων και ισόγειων κτηρίων εκλεκτικιστικού τύπου (1910-1930), με κάτοψη σε σχήμα Π και με νεοκλασικά στοιχεία στους ορόφους (οι παραστάδες με το επιστύλιο και το γείσο που πλαισιώνουν τα ανοίγματα, οι εξώστες με τα γλυπτά μαρμάρινα φουρούσια, τα περίτεχνα κιγκλιδώματα κ.ά.). 
Δυτικά της πλατείας Τελωνείου, συναντάμε το εκλεκτικιστικό κτήριο του Αυτόνομου Σταφιδικού Οργανισμού (ΑΣΟ). Πρόκειται για διώροφο κεραμοσκεπές οικοδόμημα των αρχών του 20ού αι., με επιδράσεις γαλλικής αρχιτεκτονικής. Αποτελείται από δύο όγκους διαφορετικού μεγέθους αλλά της ίδιας μορφολογίας και στεγάζει, στο ισόγειο, κατάστημα και, στον όροφο, αποθήκη. Νοτιοδυτικά του Τελωνείου, στο λιμάνι, ορθώνεται ο Eπιλιμένιος Μύλος των Κυλινδρόμυλων Μεσσηνίας. 
Αν κινηθούμε δυτικά του Τελωνείου, θα συναντήσουμε διαδοχικά την περιοχή της Ανάληψης, με τον ομώνυμο ναό, τη Μαρίνα, με τα πολυτελή κότερα και τα πολυπληθή εστιατόριά της, τις εκβολές του Νέδοντα, το Δημοτικό Γήπεδο Σφαγείων, το συνοικισμό Κορδίας και τον αρχαιολογικό χώρο στα Ακοβίτικα. 
Αν, από το χώρο του Τελωνείου, κινηθούμε προς την ανατολική πλευρά της προκυμαίας, στην οδό Ναβαρίνου, θα συναντήσουμε αρκετά νεοκλασικά κτήρια, των αρχών του 20ού αι., απομεινάρια μιας άλλης εποχής, τότε που το λιμάνι της Καλαμάτας έσφυζε από ζωή και η παραλιακή ζώνη ήταν όχι μόνον κέντρο εμπορικό, βιομηχανικό και οικονομικό, αλλά και κέντρο της κοσμικής ζωής (πολυτελή ξενοδοχεία, αριστοκρατικά εστιατόρια). 
Νοτιοανατολικά του Πανελληνίου βρίσκεται το Εικαστικό Σχολείο της ΔΕΠΑΚ, στη διασταύρωση Ναβαρίνου και Ρήγα Φεραίου. Πρόκειται για ένα διώροφο κεραμοσκεπές νεοκλασικό (1890-1910), με σχετικά απλή μορφή και αξιόλογα γλυπτά φουρούσια. 
Προχωρώντας ανατολικότερα θα συναντήσουμε τη μήκους 2,5 χλμ παραλία της πόλης, η οποία προσφέρεται τόσο για κολύμπι όσο και για περπάτημα, καθώς υπάρχει ένα πολύ φαρδύ υπερυψωμένο πεζοδρόμιο με φοίνικες και λουλούδια, στο οποίο μπορεί να απολαύσει κανείς άνετα τη βόλτα του, περπατώντας παράλληλα προς την αμμουδιά και την ακτή. 
Γενικά, σε όλο το μήκος της παραλιακής ζώνης, επί της οδού Ναβαρίνου, που σφύζει από ζωή ιδιαίτερα το καλοκαίρι, υπάρχουν πολλές καφετέριες, ουζερί, ψαροταβέρνες και μπαρ. Το βράδυ, οι ήχοι της διασκέδασης κυριαρχούν στην παραλία, ενώ τις πρωινές και μεσημεριανές ώρες, οι κάτοικοι κι οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να κάνουν μπάνιο μέσα στην πόλη, σε μια βοτσαλωτή πεντακάθαρη παραλία. 

ΚΥΛΙΝΔΡΟΜΥΛΟΙ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ» Ιδρύθηκαν το 1925 και εξελίχθηκαν σε μια από τις σημαντικότερες βιομηχανικές μονάδες της πόλης. Ο στρατωνισμός των εγκαταστάσεών τους από το γερμανικό στρατό κατοχής επέφερε μεγάλο πλήγμα στην πορεία τους, καθώς διέκοψε τη λειτουργία τους μέχρι το τέλος του πολέμου και είχε ως συνέπεια σημαντικές καταστροφές. 
ΝΕΟΚΛΑΣΙΚΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ Στην ανατολική πλευρά της προκυμαίας, μπορείτε να θαυμάσετε μερικά εξαιρετικά νεοκλασικά κτήρια. Στη διασταύρωση των οδών Ναβαρίνου και Βύρωνος, βρίσκεται εκλεκτικιστικό διώροφο κεραμοσκεπές κτήριο (δεκαετία 1900). Αξίζει να προσέξετε, στην πλευρά της οδού Ναβαρίνου, τα σκεπασμένα μπαλκόνια με το περίτεχνο κιγκλίδωμα, τα διακοσμητικά ανάγλυφα και την αξιόλογη ξύλινη είσοδο. 
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ Χτίστηκε το 1904 από τον εμποροβιομήχανο Γ.Ι. Στασινόπουλο και πρωτολειτούργησε ως ψυχαγωγικό κέντρο το 1909. Στη συνέχεια, λειτουργούσε άλλοτε ως καφενείο ή εστιατόριο και άλλοτε ως αίθουσα χορού, ενώ συχνά φιλοξενούσε αξιόλογα μουσικά συγκροτήματα, θεατρικούς θιάσους και καλλιτέχνες

Πηγή: www.kalamata.gr