Με ορμητήριο την Καλαμάτα 
Με ορμητήριο την Καλαμάτα, μπορείτε να επισκεφθείτε ενδιαφέροντες προορισμούς της ευρύτερης περιοχής, με πλούσια φυσική ομορφιά και μακραίωνη ιστορία. 

Μεσσηνιακή Μάνη
Οι πόλεις και τα χωριά της Μεσσηνιακής Μάνης στις παρυφές του Μεσσηνιακού κόλπου, ανατολικά της Καλαμάτας, αποτελούν μια καλή επιλογή. 
Η Καρδαμύλη (37 χλμ. από την Καλαμάτα), όμορφη και γραφική κωμόπολη, έχει πέτρινα σπίτια και επιβλητικά πυργόσπιτα. Σε κοντινή απόσταση, βρίσκεται το φαράγγι του Βυρού, μέσω του οποίου επικοινωνούσε, κατά την αρχαιότητα, η Καρδαμύλη με τη Σπάρτη. 
Η Στούπα (45 χλμ. από την Καλαμάτα) είναι παραλιακό χωριό με μεγάλες αμμουδιές και τουριστική κίνηση κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Το σημαντικότερο αξιοθέατό της είναι το σπίτι όπου έμενε ο Καζαντζάκης και στο οποίο έγραψε τον «Αλέξη Ζορμπά». 

Καστροπολιτείες της Μεσσηνίας
Δυτικά της Καλαμάτας, μπορείτε να επισκεφθείτε όμορφους και ιστορικούς τόπους, όπως την Κορώνη, τη Μεθώνη και την Πύλο. 

Η Κορώνη
(52 χλμ. από την Καλαμάτα) είναι χτισμένη αμφιθεατρικά σε χαμηλό λόφο, στο νότιο άκρο του Μεσσηνιακού κόλπου. Το ερειπωμένο κάστρο της είναι το σήμα κατατεθέν της, όμως ενδιαφέρον παρουσιάζει ολόκληρη η γραφική κωμόπολη, που αποπνέει μεσαιωνική ατμόσφαιρα. 

Η Μεθώνη
(61 χλμ. από την Καλαμάτα), κωμόπολη με πλούσια ιστορία, διαθέτει σημαντικά αξιοθέατα. Το κάστρο της, βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο της δυτικής ακτής της Πελοποννήσου και συγκαταλέγεται στα επιβλητικότερα της Ελλάδας, ενώ εντυπωσιακό είναι και το Μπούρτζι, το μικρό οχυρωμένο νησάκι. Η θέση που καταλαμβάνει το κάστρο οχυρώνεται από τον 7ο αιώνα π.Χ. Από το 395 μ.Χ. μέχρι το 1204 χρησιμοποιείται ως φρούριο των Βυζαντινών. Το 1206 οι Ενετοί καταλαμβάνουν την περιοχή. Στις 9 Αυγούστου του 1500 η Μεθώνη παραδίδεται στο Βαγιαζήτ πασά. Η Β΄περίοδος Ενετοκρατίας διαρκεί από το 1685 έως το 1715. Στα 1715 οι Τούρκοι καταλαμβάνουν το κάστρο. Στη Β' Περίοδο της Τουρκοκρατίας, η παρακμή ολοκληρώνεται. Το 1829 ο Γάλλος στρατηγός Μαιζόν απελευθερώνει τη Μεθώνη μαζί με άλλες πόλεις της Πελοποννήσου.

Tο κάστρο στη Μεθώνη καταλαμβάνει ολόκληρη την έκταση του ακρωτηρίου της ΝΔ ακτής. Μια τάφρος χωρίζει το κάστρο από την ξηρά. Η είσοδος βρίσκεται στη μέση περίπου της βόρειας πλευράς και είναι προσιτή με μια πέτρινη γέφυρα από 14 τόξα. Η κεντρική πύλη, μαζί με την έκταση, αποτελούν δύο από τα εντυπωσιακότερα στοιχεία του κάστρου. Αμέσως μετά την κεντρική πύλη, ανοίγεται ένας δρόμος θολοσκέπαστος που οδηγεί σε μια δεύτερη πύλη και μετά σε μια τρίτη στο εσωτερικό του κάστρου, που βρισκόταν το κατοικημένο μέρος. Χαρακτηριστικό σημείο για τον επισκέπτη είναι η εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος με το πέτρινο απλόγραμμο καμπαναριό να θυμίζει εκκλησίες των χωριών της Βρετάνης. Καθολική Εκκλησία στην αρχή, Τζαμί αργότερα και Ορθόδοξη σήμερα, στολίζεται στην είσοδό της με δύο κολόνες από τα συντρίμμια της πεσμένης βυζαντινής εκκλησίας της Αγίας Σοφίας. Στη Νότια πλευρά του κάστρου πάνω σε βραχώδη νησίδα κτίστηκε από τους Τούρκους (1500-1573) το Μπούρτζι. Πρόκειται για κομψή οκταγωνική κατασκευή με ιδιαίτερη αμυντική αξία που χρησιμοποιήθηκε ως τόπος φυλάκισης και βασανιστηρίων. Το κάστρο της Μεθώνης, που περιβάλλεται από μια (επιχωματωμένη σήμερα) τάφρο, που την έκανε να μοιάζει σα νησί, περικλείει όλη την ιστορία της περιοχής αυτής.

Στα Δυτικά του κάστρου υπήρχε ένα οκτάγωνο φρούριο το Μπούρτζι που προστάτευε το κάστρο και που ήταν γεμάτο πολεμίστρες. Το Μπούρτζι ήταν Τούρκικο κατασκεύασμα και είχε χρησιμοποιηθεί και σαν φυλακές αιχμαλώτων, καθώς και για σκλάβους που προορίζονταν για τα σκλαβοπάζαρα. Μία πελώρια πόρτα με δύο κολώνες παραστάτες αριστερά και δεξιά, εξακολουθεί να είναι το στολίδι του χώρου αυτού. Η Μεθώνη με την μοναδική της ιστορία, τη νησιώτικη όψη της, και τα στενά καλντερίμια της, δίνει μια νησιώτικη πινελιά στη Μεσσηνία. 

Η Πύλος 
Αλλιώς γνωστή και ως Ναβαρίνο (65 χλμ. από την Καλαμάτα) είναι μία γραφική πόλη με πολλά ιστορικά μνημεία, στα νότια του όρμου του Ναβαρίνου. Εκεί κοντά, βρίσκονται και τα αρχαία ανάκτορα του βασιλιά της Πύλου Νέστορα, ένα ευρύχωρο και ψηλό σπήλαιο με μεγαλοπρεπή τοιχώματα και τριγωνική περίπου είσοδο. Το σπήλαιο έχει ταυτισθεί με το σπήλαιο, όπου ο νεογέννητος θεός Ερμής απέκρυψε την αγέλη που έκλεψε ο ίδιος από τον ΄Ηλιο-Απόλλωνα, αλλά και με το σπήλαιο όπου διανυκτέρευαν τα κοπάδια των Νηλειδών και ιδιαίτερα του Νηλέως, του πατέρα του Νέστορα. Η σπηλιά μνημονεύεται και από τον Παυσανία. Η περίοδος χρήσης του σπηλαίου έχει πιστοποιηθεί στρωματογραφικά από την ύστερη Νεολιθική εποχή (4η και 3η χιλιετία π.Χ.) και, περιοδικά, κατά την Πρωτοελλαδική, τη Μεσοελλαδική και την τρίτη Μυκηναϊκή εποχή μέχρι και τους κλασικούς χρόνους. Το σπήλαιο είχε χρησιμοποιηθεί σ΄ όλη την έκτασή του κατά τις παλαιότερες περιόδους και αυτό πιστοποιείται και από τις εστίες των ίδιων περιόδων. Το σπήλαιο εξερευνήθηκε το 1874 από τον Ερρίκο Σλήμαν, ο οποίος προθυμοποιήθηκε να χρηματοδοτήσει ο ίδιος ανασκαφή της Ελληνικής Αρχ/κής Εταιρείας, προκειμένου να εξασφαλίσει μέσω αυτής την άδεια διεξαγωγής ανασκαφής στις Μυκήνες
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το Αρχαιολογικό Μουσείο της Χώρας Τριφυλλίας, όπου εκτίθενται ευρήματα (κεραμικά, χάλκινα, λίθινα, τοιχογραφίες, μικροαντικείμενα από διάφορες ύλες) χρονολογούμενα από την 3η χιλιετία π.Χ. περίπου μέχρι τους Ρωμαϊκούς χρόνους. Τα εκθέματα προέρχονται από τις ανασκαφές της Αρχ/κής εταιρείας υπό την δ/νση του καθηγητή Σπ. Μαρινάτου και από τις ανασκαφές του Πανεπιστημίου του Cincinnati.

Αρχαία Μεσσήνη 
Βόρεια της Καλαμάτας (25 χλμ.), αξίζει να επισκεφτείτε την Αρχαία Μεσσήνη, κοντά στην οποία εντοπίστηκαν τα ερείπια της ομώνυμης αρχαίας πόλης (4ος αι. π.Χ.). Η Μεσσήνη, πρωτεύουσα του Μεσσηνιακού κράτους, ιδρύθηκε από τον Επαμεινώνδα το 369 π.Χ. Η Μεσσήνη ακμάζει κατά τους μακεδονικούς και ρωμαϊκούς χρόνους και παραμένει πρωτεύουσα του ελεύθερου Μεσσηνιακού κράτους. Η παρακμή της αρχίζει από τις πρώτες δεκαετίες του 4ου αιώνα μ.Χ. και στο 395 π.Χ. δέχεται το τελικό χτύπημα από τους Γότθους των οποίων οι καταστροφές την ερημώνουν. Tα σημαντικότερα μνημεία του αρχαιολογικού χώρου είναι: Συγκρότημα του Ασκληπιείου. Ναός του Ασκληπιού και της Υγείας. Μετά την καταστροφή του από άγνωστη αιτία, ξανακτίστηκε καινούργιος, ολόκληρος από ντόπια σκληρή πέτρα. Μικρό θέατρο- Ωδείο. Ανήκει στο συγκρότημα του Ασκληπιείου. Από επιγραφή που βρέθηκε και η οποία το ονομάζει «δεικτήριον», χαρακτηρίζεται ως χώρος για ρητορικές επιδείξεις αλλά και ως τόπος συνελεύσεων. Το τείχος. Χρονολογείται στον 3ο αιώνα π.Χ. και είναι ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της αρχαίας στρατιωτικής αρχιτεκτονικής. Πολύ εντυπωσιακή παραμένει σήμερα ακόμα η Αρκαδική Πύλη, στη βόρεια πλευρά του τείχους. Ήταν η κυρία πύλη της Μεσσήνης γιατί από την εξωτερική θύρα της ξεκινούσε ο δρόμος προς την αρκαδική Μεγαλόπολη. Θέατρο- Στάδιο. Από το θέατρο σώζονται τμήματα από τους αναλημματικούς τοίχους του κοίλου του θεάτρου
Στο χωριό Μαυρομάτι, υπάρχει αρχαιολογικό μουσείο με ευρήματα από τις ανασκαφές. Στις αίθουσες του μουσείου εκτίθενται ευρήματα, που προέρχονται αποκλειστικά από τις ανασκαφές της Αρχαιολογικής Εταιρείας στον χώρο της Αρχαίας Μεσσήνης. Υπεύθυνος ανασκαφής είναι ο καθηγητής αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης ο κ. Π. Θέμελης. Το μουσείο συνδέεται αποκλειστικά με τον αρχαιολογικό χώρο της Μεσσήνης. 

Ναός Επικούρειου Απόλλωνα
Τέλος, μην παραλείψετε να επισκεφθείτε το ναό του Επικούρειου Απόλλωνα, έναν από τους μεγαλοπρεπέστερους διασωζόμενους ναούς της αρχαιότητας, τον οποίο συνιστούμε να επισκεφθείτε από το δρόμο προς Διαβολίτσι και Μέλπεια. Πρώτη φορά τρεις αρχιτεκτονικοί ρυθμοί της αρχαιότητας: ιωνικός, δωρικός, κορινθιακός συνδυάζονται και δίνουν ένα έργο τελειότητας. Η θέση που είναι κτισμένος ο ναός, σε υψόμετρο 1.131 μ., έχει το αρχαίο όνομα «Βάσσαι», που σημαίνει μικρή κοιλάδα μέσα στα βράχια. Είναι δωρικός περίπτερος, κτισμένος από ντόπιο ασβεστόλιθο. Αποτελείται από πρόναο, σηκό και οπισθόδομο και έχει προσανατολισμό από βορρά προς νότο. Στον σηκό υπήρχε κίονας με κορινθιακό κιονόκρανο, που είναι το αρχαιότερο γνωστό παράδειγμα. Το ναό κοσμούσε μαρμάρινη, ανάγλυφη ζωφόρος με παράσταση αμαζονομαχίας και κενταυρομαχίας. Οι πλάκες της ζωφόρου έχουν υφαρπαγεί και βρίσκονται σήμερα στο Βρετανικό Μουσείο. Ο ναός, έργο του αρχιτέκτονα του Παρθενώνα Ικτίνου, χρονολογείται γύρω στα 420 π.Χ. και κτίσθηκε προς τιμήν του Επικουρίου Απόλλωνα σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη σωτηρία τους από λοιμό. 

Πηγή: www.kalamata.gr